Κι επειδή συχνά – πυκνά ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο σε αυτόν τον ποδοσφαιρικό ντουνιά, ο μέχρι πρότινος γυμναστής της ομάδας προχώρησε σε έναν αποχαιρετισμό με αιχμές - μέσω ειδικού σχολίου που ανέβασε στην προσωπική σελίδα του στο Facebook - κάνοντας λόγο για ανθρώπους («συναδέλφους») οι οποίοι συκοφάντησαν και δρομολόγησαν την αποχώρησή του.
Ιδού τι αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Σήμερα 29/10/2015 κλείνει μια τεράστια σελίδα της ζωής μου. Η "ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ".
Μια σελίδα η οποία άνοιξε το Γενάρη του 2009, ένα καταπληκτικό ταξίδι, που μου έδωσε τη χαρά και τη τιμή να φορέσω το εθνόσημο και να ψάλλω τον εθνικό ύμνο από τη Ν.Αφρική μέχρι τη Βραζιλία και από τη Σμύρνη της Τουρκίας (τη γεννέτηρα των παππούδων μου) μέχρι τα Νησιά Φερρόε.
Μου χάρισε τη μοναδική εμπειρία να νιώσω την απόλυτη χαρά της νίκης σε προκριματικά και τελικές φάσεις δύο Παγκοσμίων Κυπέλων, ενός Πανευρωπαϊκού και δύο ακόμα Πανευρωπαϊκών με την Ομάδα των Αντρών,Νέων και Παίδων αντίστοιχα, να αισθανθώ την τεράστια θλίψη μετά από ήττες και αποκλεισμούς και να βιώσω τα απίστευτα πανηγύρια αγκαλιά με παίκτες, προπονητές, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, φροντιστές σε προκρίσεις.
Μου πρόσφερε την ευκαιρία να να συνεργαστώ με τεράστιες προσωπικότητες ποδοσφαιριστών, προπονητών και εξαιρετικών επιστημόνων και λοιπών συνεργατών.
Θέλω κλείνοντας να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους όσους με στήριξαν και μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία, στον Οτο Ρεχάγκελ, στο Φερνάντο Σάντος, στους υπόλοιπους προπονητές που συνεργάστηκα κατά τη θητεία μου στην ΕΠΟ, στους ποδοσφαιριστές και τέλος να πω ένα μεγάλο "λυπάμαι" στους δύο "συναδέλφους" μου, οι οποίοι "μηχανεύτηκαν, συκοφάντησαν και δρομολόγησαν" την απομάκρυνσή μου.
Θα συνεχίσω να ακολουθώ τη συμβουλή του Γιώργου Παράσχου: "όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο χαμηλότερα να κοιτάς" και του Δημήτρη Μπουρουτζίκα: «η καλή κουβέντα είναι αυτή που βγαίνει δύσκολα, αυτή να λες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.